الزامات خاص استانداردهای DIN و ANSI برای روش های اتصال اتصالات لوله UPVC و CPVC چیست؟

استانداردهای DIN و ANSI نیازهای روشنی برای روشهای اتصال دارند اتصالات لوله UPVC و CPVC ، که برای اطمینان از آب بندی ، پایداری و قابلیت اطمینان طولانی مدت اتصالات لوله پس از نصب طراحی شده اند. موارد زیر الزامات خاص برای روش های اتصال اتصالات لوله UPVC و CPVC مطابق با این دو استاندارد است:

UPVC/CPVC 90 درجه آرنج

1. انواع روش های اتصال
خواه استانداردهای DIN یا ANSI باشد ، روشهای اتصال متداول اتصالات لوله UPVC و CPVC عمدتاً موارد زیر را شامل می شوند:
اتصال سوکت: با قرار دادن لوله در سوکت لوله مناسب و آب بندی آن با چسب یا درزگیر.
اتصال نخ: اتصال اتصالات و لوله های لوله بر اساس نخ ، که معمولاً در سیستم های قطر کوچکتر استفاده می شود.
اتصال فلنج: اتصال اتصالات لوله به لوله ها توسط فلنج ها و پیچ ها ، مناسب برای مواردی که نیاز به جداسازی مکرر یا سیستم های فشار قوی دارند.
جوشکاری باسن: اتصال اتصالات لوله به لوله ها توسط جوشکاری ذوب داغ ، مناسب برای قطر بزرگ یا مواردی که نیاز به اتصالات با مقاومت بالا دارند.

2. الزامات استاندارد برای روشهای اتصال
اتصال سوکت:
الزامات چسب: از چسب های ویژه ای که مطابق با استانداردهای DIN هستند باید برای اطمینان از قدرت پیوند و آب بندی استفاده شوند.
عمق درج: عمق لوله درج شده در سوکت اتصالات لوله باید حداقل و حداکثر مقادیر مشخص شده در استاندارد DIN را برآورده کند تا از ثبات اتصال اطمینان حاصل شود.
تست آب بندی: آزمایش آب بندی پس از اتمام اتصال برای اطمینان از نشت لازم است.
اتصال موضوعی:
مشخصات موضوع: موضوعات باید برای اطمینان از صحت و سازگاری موضوعات ، استانداردهایی مانند DIN 2999 یا DIN 259 را رعایت کنند.
مواد آب بندی: برای اطمینان از آب بندی اتصالات نخ ، معمولاً نوار خام یا درزگیر مورد نیاز است.
اتصال فلنج:
استانداردهای فلنج: فلنج ها باید استانداردهایی مانند DIN 2501 یا DIN 2515 را رعایت کنند ، از جمله اندازه فلنج ، امتیاز فشار و شکل آب بندی.
الزامات پیچ: مواد و مشخصات پیچ و مهره ها باید استانداردهای DIN را رعایت کنند تا از قدرت و قابلیت اطمینان اتصال اطمینان حاصل شود.
اتصال جوش:
فرآیند جوشکاری: جوشکاری باید استانداردهای DIN 1988-200 ، از جمله تجهیزات جوشکاری ، پارامترهای جوشکاری و کنترل کیفیت جوشکاری را رعایت کند.
بازرسی کیفیت جوشکاری: پس از اتمام جوشکاری ، بازرسی بصری و آزمایش غیر مخرب لازم است تا اطمینان حاصل شود که کیفیت جوشکاری نیازهای خود را برآورده می کند.

3. الزامات استاندارد ANSI برای روش های اتصال
اتصال سوکت:
الزامات چسب: چسب هایی که مطابق با استانداردهای ANSI/NSF 14 هستند ، باید برای اطمینان از قدرت پیوند و سازگاری شیمیایی استفاده شوند.
عمق درج: عمق درج باید دامنه مشخص شده توسط استاندارد ANSI را برآورده کند تا از ثبات و آب بندی اتصال اطمینان حاصل شود.
تست آب بندی: پس از اتمام اتصال ، برای اطمینان از نشت ، آزمایش فشار لازم است.
اتصال موضوعی:
مشخصات موضوع: موضوعات برای اطمینان از صحت و سازگاری موضوعات باید از استاندارد ANSI B1.20.1 برخوردار باشند.
مواد آب بندی: برای اطمینان از آب بندی اتصالات نخ ، معمولاً نوار خام یا درزگیر مورد نیاز است.
اتصال فلنج:
استانداردهای فلنج: فلنج باید استانداردهای ANSI B16.5 یا ANSI B16.47 ، از جمله اندازه فلنج ، امتیاز فشار و شکل آب بندی را برآورده کند.
الزامات پیچ: مواد و مشخصات پیچ و مهره ها باید از استاندارد ANSI برخوردار باشند تا از استحکام و قابلیت اطمینان اتصال اطمینان حاصل شود.
اتصال جوش:
فرآیند جوشکاری: جوشکاری باید مطابق با استانداردهای ANSI/AWWA C605 یا ANSI/AWWA C600 ، از جمله تجهیزات جوشکاری ، پارامترهای جوشکاری و کنترل کیفیت جوشکاری باشد.
بازرسی کیفیت جوشکاری: پس از اتمام جوشکاری ، بازرسی بصری و آزمایش غیر مخرب لازم است تا اطمینان حاصل شود که کیفیت جوشکاری نیازهای خود را برآورده می کند.

4. مشترکات و تفاوت ها
مشترکات:
الزامات مهر و موم: هر دو استاندارد DIN و ANSI نیازهای جدی در زمینه آب بندی اتصال دارند تا از فشار تحت فشار طراحی اطمینان حاصل شود.
سازگاری مواد: هر دو استاندارد بر سازگاری شیمیایی چسب ، آب آب بندی و مواد جوشکاری برای جلوگیری از پیری یا خوردگی مواد تأکید می کنند.
تفاوت ها:
جزئیات استاندارد: استانداردهای DIN بیشتر روی مشخصات فنی بازار اروپا تمرکز می کنند ، در حالی که استانداردهای ANSI بیشتر مطابق با نیازهای فنی بازار آمریکای شمالی است. به عنوان مثال ، مشخصات نخ ، اندازه فلنج و سطح فشار متفاوت تقسیم می شود.
روشهای تست: استانداردهای DIN و ANSI ممکن است تفاوت کمی در روش های آزمایش و معیارهای پذیرش داشته باشند ، مانند دامنه فشار و مدت زمان آزمایش آب بندی.

5. پیشنهادات کاربردی عملی
یک روش اتصال مناسب را انتخاب کنید: با توجه به فشار ، دما ، متوسط ​​و محیط نصب سیستم ، یک روش اتصال مناسب را انتخاب کنید. به عنوان مثال ، اتصالات سوکت برای سیستم های فشار متوسط ​​و کم مناسب است و اتصالات فلنج برای فشار بالا یا سیستمهایی که نیاز به جداسازی مکرر دارند مناسب است.
الزامات استاندارد را دنبال کنید: در حین نصب ، برای اطمینان از کیفیت و قابلیت اطمینان اتصال ، نیازهای استاندارد DIN یا ANSI را دنبال کنید.
کنترل کیفیت: هنگام خرید اتصالات لوله و مواد اتصال ، محصولاتی را انتخاب کنید که استانداردها را رعایت کنید و آزمایش های لازم را پس از نصب انجام دهید ، مانند تست فشار یا تست های آب بندی. $ $ $